Ik ben slachtoffer
van mensenhandel
Word je gedwongen tot seks, stelen of word je uitgebuit op je werk? Zou je graag NEE willen zeggen, weglopen of stoppen, maar durf je dit niet omdat iemand jou bedreigt of mishandelt? Als iemand jou dwingt tot dingen doen die je niet wilt, kan er sprake zijn van mensenhandel. Wacht niet met hulp zoeken. Wij snappen goed dat de stap naar hulp vragen heel spannend is. Toch is dit de eerste stap naar veiligheid.
Word jij gedwongen door je vriend om tegen betaling seks te hebben met zijn vrienden?
Moet jij onder slechte omstandigheden, 15 uur per dag werken. Loopt je baas achter met het uitbetalen van je loon en kan je geen ontslag nemen, omdat je anders je woonruimte verliest?
Krijg jij via Instagram dure kleding en sieraden aangeboden? En moet je nu in ruil daarvoor drugs verkopen op je school?
Word jij door je ‘vrienden’ gedwongen om een straatroof te plegen, en moet je de buit afstaan?
Ben jij gevlucht uit een oorlogsgebied en moet je nu als prostituee werken in Nederland? Moet jij je geld afstaan en is de ruimte waar je werkt vies en onveilig?
Moet jij van je vader bij een elektronica winkel dure spullen stelen? Om de buit vervolgens af te staan aan je vader voor verkoop?
Checklijst
Dit is ook mensenhandel
Wist je dat dit allemaal vormen van mensenhandel zijn? Bij mensenhandel is er sprake van uitbuiting. Er maakt iemand gebruik van jou zonder dat je daar toestemming voor hebt gegeven. Herken jij je in een van de situaties? Zoek dan hulp. Dit kan anoniem of bij iemand die je vertrouwt, zoals je huisarts of docent.
Wil je niet gelijk hulp, maar gewoon even praten of advies:
06 589 835 93
Hulp bij mensenhandel
Ben je het slachtoffer van een loverboy? Moet je werken onder slechte omstandigheden en kan je niet stoppen omdat je anders je huisvesting kwijt raakt? Of heb je via Instagram dure kleding gekregen en moet je nu drugs verkopen op school? Aarzel niet, en zoek hulp.
De stap om hulp te zoeken is voor veel slachtoffers van mensenhandel en uitbuiting vaak moeilijk. Slachtoffers zijn vaak bang dat er negatieve gevolgen ontstaan bij hulpvragen. Ze zijn bang dat de dader erachter komt. Of dat ze hun huisvesting kwijtraken. Toch is hulp zoeken belangrijk. Er zijn veel slachtoffers die uit hun situatie zijn ontsnapt en er zijn veilige opvangplekken. De politie kan je helpen en je kan terecht bij het Zorg- en Veiligheidshuis.
Wie kan jou helpen?
Ben jij slachtoffer van mensenhandel?
Of weet je dit niet zeker, maar voel je je wel onveilig?
IN GEVAL VAN NOOD BEL JE DE POLITIE:
BEL 112
De politie heeft ook een speciale afdeling (AVIM) waar je terecht kan. Daar werken mensen die gespecialiseerd zijn en weten hoe ze je kunnen helpen: 0900-8844
Anoniem melden?: 0800 – 70 00 of meld online.
Wil je niet gelijk hulp, maar gewoon even praten of advies: 06 589 835 93
Deze organisaties bieden hulp bij mensenhandel in de Regio Hart van Brabant.
Ervaringsverhaal
Rachel (36) uit Den Haag.
Voornamelijk actief geweest in clubs en achter het raam in Nederland, België en Duitsland.
“De band met mijn moeder was slecht. Ik vond bij haar geen warm thuis. Op mijn zeventiende hing ik wel eens rond op een pleintje. Daar zat een man die te boek stond als pooier. Ik praatte wel eens met hem, verder niets. Maar op een avond kwam ik laat thuis, waarna mijn moeder riep: 'Je bent een hoer!’ Ze heeft me toen het huis uitgezet en me letterlijk meegegeven aan die pooier. Ik was verdoofd: ‘Geeft ze me zomaar met die man mee?’ Ik kon het niet geloven. Ik was nog maagd. Diezelfde avond moest ik aan de slag en ben ik ontmaagd. Het was de eerste keer dat ik seks had met een klant.”
Mijn ‘ik’ kwijt raken
“Al snel werd mijn pooier gewelddadig. Hij vond dat ik te weinig verdiende, dus hij begon te slaan. Ik heb wel eens geprobeerd weg te lopen, maar dat lukte niet. Steeds werd ik doorgegeven aan een andere pooier. Het was overleven. Je eigenwaarde wordt er niet beter op. In die tijd ben ik mijn 'ik' kwijtgeraakt. Het vertrouwen in mensen verdwijnt.”
“Het lukte mij niet om uit dat wereldje te komen. Het was moeilijk, want ze dreigden mijn zusje iets aan te doen. Er is altijd iemand in de buurt. Je wordt nooit met respect behandeld, alleen maar met geweld. Een meisje is voor mijn ogen gestorven, nadat ze ruzie kreeg met haar pooier. Vijftien messteken… En je kunt niets doen. Je bent compleet afgesloten van de buitenwereld. Wat daar buiten was, was voor mij niet haalbaar. Daar leg je jezelf na een tijdje bij neer. Je voelt niets meer.”
Gewoon een normaal leven
“In Duitsland had ik geluk. Daar is mijn pooier opgepakt. Ik zat inmiddels al vijf jaar in het vak, maar de recherche heeft me eruit geholpen. Ik bleek te maken te hebben met de Turkse maffia, ik heb gezegd dat ik er uit wilde. Na een tijdje kwam ik weer naar Nederland. Daar stond ik dan. Ik had niets meer, behalve een tasje kleren. Ik ben teruggegaan naar mijn moeder. Ik zat zonder geld, dus om aan geld te komen ben ik toch weer de prostitutie in gegaan. Na een jaar had ik mijn leven eindelijk op de rails. Ik had een baan gevonden, een huis… Gewoon, een normaal leven.”
“Na al die jaren ben ik nog steeds heel alert, maar het wantrouwen wordt minder. Dat komt ook omdat ik in therapie ben gegaan. Praten helpt. Bang om terug te vallen, ben ik niet, in de prostitutie ligt mijn geluk niet. Maar ik kan me voorstellen dat het voor andere meiden lastiger is om eruit te stappen. Ik ben een sterk persoon, maar heb nog steeds nachtmerries en flashbacks. Ik ben net vijf maanden van de drugs en de drank af. Mijn leven is nog steeds een soort achtbaan. Maar het gaat gelukkig wel steeds beter.”
